Ç ıldırmıştı yedi düvel.
A ğlıyordu analar,kızlar,kızanlar.
N amerde el açar olmuştu milletim.
A h,savaşlar! Çilesi tüm insanlığın.
K imseler üzülmese,yavrular acı çekmeseydi.
K orkunç değil, beterin beteriydi bir insanı çiğnemek.
A rşı titretiyor naralar.
L eşlerine bakamıyor utançtan gâvur.
E mindi Mehmetçik zaferinden.
Z afer bile bir ödül değildi Çanakkale’de.
A tam:“Ben size ölmeyi emrediyorum.'' diyordu.
F akat hırsından çatlıyarak İngilizi,Fransız'ı,Anzak’ı
E n hararetli savunmasını yapan Türk’e gösteriyordu yamyamlığını.
R ezil olmuştu çoktan düşman.
İ nliyor,inliyor,çırpınıyor; ama,
M ehmetçiğin "Allah Allah" naralarına karşı duramıyordu…
M adem öleceğiz bu dünyada,namusumuzla,alnımızın akıyla çıkalım M evla'ya…
İ nancım buydu benim.
Z alime karşı direncim.
13.11.2008
Kayıt Tarihi : 13.11.2008 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çanakkale
Yeni baştan yazsam kalemi alıp elime
Birkaç mısra, birkaç kıta, birkaç kelime,
Tüm kelimeleri dolasam da dilime,
Ben seni anlatamam, seni ben Çanakkale.
Üzerinden geçti gitti koskoca bir asır,
Makberlerinde gizli, gizli makberlerde sır,
Seni anlatan tarih sığ, göz kör, kulak sağır
Ben seni anlatamam, seni ben Çanakkale.
Elbet solar açan güller, sen solmayacaksın,
Susmadıkça mabedi gönlüdeki ezanlar,
Sen Çanakkale sen elin olmayacaksın,
Daha nice nice destanlar yazacağım yalnız kalmayacaksın.
Bilal Özcan
TÜM YORUMLAR (1)