Çanakkale Şehitlerine Şiiri - Aydın Zeybek

Bir 18 Mart gecesi Çanakkale deyince boğazım düğümleniyor. Gökyüzü ağlarken kan kokan topraklara, yere düşen her damla yüreğimin limanlarına süzülüyor. Bu gece çarmıha geriyorum gözlerimi. Ama Nafile... Ağzımdan çıkan sözler bile göz yaşı döküyor.

Mehmedim!
Kara toprak altında yeşermemiş tomurcuğum...
Gül olmadan, dikenlerinin bedenine saplandığı, gökyüzünün kızıla boyandığı, ay yıldızın beyazları giydiği ve cananı candan silip de, canını vatan yoluna koyduğun gün bugün.

Gün, kahraman neferlerin sahneye çıkış günü...
Özgürlük, vatan ve bayrak; hepsi namlunun ucundan, kurşunla sıkıldı bugün. Akan her damla kanda biraz daha bizimdi bu vatan ve bir destan ancak bu kadar şanlı yazılabilirdi.. Bu kadar şehit verilebilirdi her biri 15 yaştan!

Yakışmıyor Mehmedim sana üstünde duran toprak. İçim yanar toprağına düşerse bir tek yaprak. Seni unutup da bugün, olunur mu şen şakrak? Son Türk can verdiği gün bile, dalgalanacak şanlı bayrak!