“Böyle bir günde ölünmemeliydi! ” dedim.
Görünce pembe çiçek açmış bademleri.
Oysa onlar öldüler.
Belki de gözlerindeki son görüntü olan
Pembe çiçekli bademler arasında.
Açıklardan esen rüzgar taşıyordu.
Çok uzaklardan gelen acılı haykırışları.
Onlardı ölen evlerinden çok uzakta.
Kızıla boyayarak mavi bir denizi
Ve rüzgar bir taraftan söylüyor
Onların ağıtlarını;
Uzaklardan annelerin rüzgara teslim ettiği.
Hatırlamıyorum kimin dediğini.
Ama demişti bir şair.
“bütün savaşlar annelerin şavaşıdır.
Çünkü en çok acıyı anneler çeker” diye.
Çünkü yitirirler badem gözlü çocuklarını
Bir bahar vakti
Bilmedikleri bir yerlerde....
Bülent Kılıç
Bülent KılıçKayıt Tarihi : 22.4.2005 13:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!