Çanakkale Nedir Şiiri - Hüsamettin Kandemir

Türk‘ün asil tarihi, şerefli mazisinden,
Bakıp şanlı atiyi görmektir Çanakkale.
İman ile yazılmış bir destan dizisinden,
Biraz ibret ve şuur dermektir Çanakkale.

Yedi düvel önünde Türk’ün yaman ruhunu,
Maddeyi iman ile suya gömen ruhunu,
Kalplere “Hubb’ül vatan, min’el iman” ruhunu,
İlmek ilmek işlemek, örmektir Çanakkale.

Yeniden tutuşturmak peygamber ocağını,
Nurdan kabir bilmektir Nebî’nin kucağını.
Bedir’de kaldırılan İslam’ın sancağını,
Vatan semalarına germektir Çanakkale.

Sanmayın Çanakkale sade bir il adıdır,
Çanakkale tarihin ikinci miladıdır.
Toprak olmuş iki yüz elli bin gül adıdır,
Gülistan kapısından girmektir Çanakkale.

Bu bahçe goncaların düşüp solduğu yerdir,
Nice İsmail’lerin kurban olduğu yerdir.
Ora mazlum ellerin ümit bulduğu yerdir,
Zulmün de umudunu kırmaktır Çanakkale.

Kefene sarılmadan toprak olanlar var da,
Ölmeden namazını kendi kılan da burda.
Er kişi niyetiyle tekbir alıp huzurda,
Allah için murada ermektir Çanakkale.

O bir ahde vefadır, derttir, aşktır, emektir,
Vatan adlı yâr için terk-i can eylemektir.
Ve küfrün karşısında asla eğilmemektir,
Kırılmak ya da dimdik durmaktır Çanakkale.

Ocaklarda göz yaşı, cephede kan selinden,
Bir destan yazılmıştı yiğit neslin elinden.
Toprağına can katıp bir asır evvelinden,
Ebed müddet akacak ırmaktır Çanakkale.

Önce göğüs göğüse çarpışıp kan kusturup,
Sonra can düşmanına merhametin gösterip,
Kendi kanlı göğsüne bir tutam ot bastırıp,
Hasmının yarasını sarmaktır Çanakkale.

Genç, ihtiyar topyekûn; çoluk çocuk her yaştan,
Hak için vuruştular, kaçmadılar savaştan.
Altmış yedi askerden bir de Yahya Çavuş’tan,
Şehadet arzusunu sormaktır Çanakkale.

Uyan evlad-ı vatan bu gaflet uykusundan!
Bir ol, iri ol, kurtul ayrılık kaygısından.
İdrak ile ders alıp istiklal öyküsünden,
İstikbale kafayı yormaktır Çanakkale.

Destanlara sığmazken senin o şanlı adın,
Ey Türk uyuma artık, uyumasın evladın!
Yazdığı destan ile o mübarek ecdadın,
Kör gözlere soktuğu parmaktır Çanakkale.

Hainler diş atarken kudurmuş bir it gibi,
Tepkisiz kalınır mı ruhsuz bir meyyit gibi?
Son demde doğrularak Onbaşı Seyyit gibi,
Düşmanı tam kalbinden vurmaktır Çanakkale.

Hüsamettin Kandemir