Çanakkale Mahşeri Şiiri - Yusuf Bozkaya

Bir ordu geliyor demirden ve çelikten.
Bir ürperti veriyor kan çekiliyor ilikten.

Saçıyor sağa sola ölüm korku ve dehşet,
Medeniyetin gösterdiği en büyük vahşet.

Dağılmış tabyalar her taraf sis duman.
Etten duvar ördü Çanakkale’yi savunan.

Sağanak sağanak yağıyor arşı alada ölüm,
Kıpkızıla boyanmış bir tabloda zulüm.

Gece gündüz yağmur gibi yağıyor mermiler.
Bir bir karanlığa gömülüyor gemiler.

Bir mermi düşün ki iki yüz yetmiş beş kilo,
Bir anda boğazı boyladı o ihtişamlı filo.

Bir ateş seli ki kurtulmak imkânsız,
Bu savaş kazanılmaz inançsız ve imansız.

Atıldı Mehmedim “Allah Allah” diyerek.
Alnından vurulur ve düşer yere bir yürek.

Ölüm ayrılık değil benim askerim için.
Şahadet şerbetinden buyurun sizlerde için.

Ne güzel bir şey ki vatan için savaşmak.
Ne mutlu bir şey ki şehitliğe ulaşmak,

Nasıl bir sevgi ki savaştınız yiğitler,
Sizi anlatmaya yetmez bu mısra ve beyitler.

Hep beraber kazanıldı bu savaş el ele.
Şükürler olsun ki geçilmedi Çanakkale.

Çanakkale / 18–03–2009