Çanakkale Destanı Şiiri - Sinan Karakaş

Çanakkale toprakları, al kanlarla yoğruldu,
Eli silah tutan herkes, savunmaya çağrıldı,
Hasta dedikleri millet, canlanarak doğruldu,
Tekmil düşman Çanakkale, boğazında boğuldu.

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.

Türk, Kürt, Laz, Çerkez ve Arap, omuz omuza idi,
Mümin müminin kardeşi, bilemez ki zibidi,
Yürekler Allah dedikçe, Ehli Salip eridi,
Unutur mu milletimiz, hiç onbaşı Seyyidi.

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.

Tayyareler gökyüzünde, ölümü kusmaktalar,
Hümanizma tacirleri, gördüm ki susmaktalar,
Çanakkale destanını, Mehmetler yazmaktalar,
Mehmedim galip geldikçe, düşmanlar azmaktalar.

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.

Hani bunlar medeniydi, medeniyet ne ola,
Medeniyet simsarlar, karşımızda kolkola,
İnsanı yok etmek için, mayın döşenmiş yola,
Mehmedim savunmada, vermeden asla mola.

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.

Bu destanın mürekkebi, şehidimin al kanı,
Çanakkale bu milletin, şerefi ve de şanı,
Bu topraklar milletimin, feda eyleriz canı,
Kıyamete kadar süren, milletin imtihanı

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.

Çanakkale turnusoldur, istiklalin yolunda,
Hain ihanet içinde, düşmanların kolunda,
Melekler bile Mehmedin, sağında ve solunda,
Yazılanı yaşayacak, millet temiz alnında.

Çanakkale Çanakkale, düşman seni geçemez,
Namusum demişim sana, kimse paha biçemez.