Çanakkale Askeri

18 MART ÇANAKKALE ZAFERİ Hiç kuşkusuz Çanakkale’de kısıtlı imkânlarla zor şartlar altında ecdadımız büyük bir zafer kazanmıştır. Fakat olay bugüne, bu an’a, o şartlara nasıl geldi, neden o savaş oldu ve bıçak kemiğe dayandığı zaman bizim imkânlarımız neden kısıtlıydı? Yüzyıllardır savaş olmasına rağmen neden üretime geçilememiş, neden yapılması, hazırlanması gereken şartlar oluşturulamamış, yenilgilerden dersler çıkarılamamış ve o hazin duruma gelinmiş, son olarak 250 bin şehit savunmada kaybedilmiş. Var olan korunmaya çalışılmış ancak sanki savaş hiç yapılmamış ya da kaybedilmiş gibi daha sonraki yıllarda yapılan Mondros Ateşkes Antlaşması’yla bütün ülke düşman kuvvetlerine masada bırakılmış; kısaca gücümüzle savaşarak cephede kazandığımızı siyasi olarak tekrar kaybetmişiz. Çanakkale’den ne kadar ders çıkarabildik? O zaman fazla bir şey üretemiyorduk, dışa bağımlıydık, ancak şimdi yerli üretime hızla geçmekte ve yerli üretim için çaba sarf etmekteyiz. Devletimiz hızla çalışırken biz millet olarak devletimize tam destek vermeli, elimizden gelenin fazlasını yapmaya çalışmalıyız. Devletimize her zaman ve her yerde sahip çıkarak sorumluluğumuzu bilmeliyiz. Yapılan çalışmalardan ötürü devletimizi ve devlet çalışanlarımızı en içten şekilde teşekkür etmeliyiz. Bu ülke için çalışan, gayret eden, emek sarf eden kim varsa alnından öpmek boynumuzun borcudur. Yine elbette temennimiz her konuda başarılı bir ülke olmamızdır. Bir çalışma, bir hareket varsa bizde destekliyoruz. Ancak daha çok, iki kat, üç kat çalışıp bilgi ve bilim konusundaki yüzyılların açığını kapatmamız gerekiyor. Bilim adamlarımıza daha çok sahip çıkmamız gerekiyor. Bilime daha çok destek verilmesi gerekiyor. Onların geleceğimizin teminatları olduklarını asla unutmamamız gerekiyor diye düşünüyorum. Sizlere Çanakkale edebiyatı yapabilir, hepinizin gözlerinden yaşlar akıtabilirdim. İstedim ki gerçeklerle yüzleşelim. Kendimize bir bakalım, nereden nereye geldik, bir yol kat edebildik mi? Ecdadımızın göğsünü gerçek anlamda ileri bir medeniyet olduğumuzda kabartabilir, gerçek anlamda onların hakkını o zaman ödeyebiliriz. Şu kesindir ki bizler görevimizi tam anlamıyla yaptığımız zaman şehitlerimizin ruhu şad olur, işte o zaman şehitlerimiz yerinde rahat uyur. (Aziz Şehitlerimizin Ruhu Şad Olsun 2010)