Çanakkale Ağlar Şiiri - Hasan Hüseyin Çetin

Şu savaşa bir yan, mahşeri zaman
Zırhlı ölüm saçan, afak kapanan
Oluktan akan kan, kaplayan duman
Çanakkale ağlar, deryalar ağlar.

Dehşetin gemisi, dışta menzili
Battı onca sinsi, kibir kendisi
Tabyaların dili, söyler ilahi
Çanakkale ağlar, muzaffer ağlar.

La Havle sırtlatır, mermi taşınır
Tartı aciz kalır, okka şaşırır
Merdiven kırılır, obüs batırır
Çanakkale ağlar, Seyidim ağlar.

Hanede bol yiğit, yüreğinle git
Ezanım tek ümit, sıbyan mücahit
Körpelere beyit, kakülden kesit
Çanakkale ağlar, elveda ağlar.

Genç kızın niyazı, alnında yazgı
Makbuldür duası, bekler nikahı
İlahi kapıyı, açar gözyaşı
Çanakkale ağlar, gelinlik ağlar.

Mürekkebidir kan, tarihe destan
Yer bulamaz Ocean, serin sulardan
Şahadettir akan, su ve karadan
Çanakkale ağlar, taarruz ağlar.

Ezineli Yahya, sesi semada
Altmış üç has maya, üç bini doğraya
Yağız kol havaya, niyaz Hüdaya
Çanakkale ağlar, Zaloğlu ağlar.

Mehtap Deresi ne, Mehmet Teğmen e
Süngü ile cenge, mecal gelene
Kör kurşun benzine, hicran hepsine
Çanakkale ağlar, infilak ağlar.

Murat er kınalı, titriyor saçı
Süslüyor toprağı, vatan kurbanı
Bahşeden anası, yanıyor bağrı
Çanakkale ağlar, kınası ağlar.

Sular düğüm düğüm, yutkun boğazım
Çanakkale’deyim, geçilmez yazım
Toprağım namusum, ölsem çiğnetmem
Çanakkale ağlar, kalemler ağlar.

Tuhaf oldu nesil, babalar cehil
Anne ana değil, çocuklar sefil
Şüheda izler bil, bakışlar zelil
Çanakkale ağlar, berzahlar ağlar.