Çanakkale Şiiri - Zakir Atasever

İlâhî emri üzre, tüm mevcûdat dönüyor
Mahşer mi Çanakkale? Binlerce can ölüyor.

Bu akıl üstü hali, gönülle anlamalı
Akıldan öte gönül, artık daha manalı.

Beşeriyet anlamaz, şaşar kalır bu hale
Fark Âlem den Latif’e, boğazdır Çanakkale.

Aynı safı paylaştı, Türk’ün manevi ceddi
Destan orda başladı, Tarih orada bitti.

Vecd ile kıyam edip bir Millet diriliyor
Dirilişin uğruna şehitler veriliyor.

Her gelen haber ile ana yüreği sızlar
Vatanına adanmış o kınalı kuzular.

Çarpışan Mehmetçiği melekler destekliyor
Şu mukaddes vatanı, bu şehitler bekliyor.

Mübarek bedenlerde şarapnel parçaları
Direniyor yürekler, kuşatıyor dağları.

Bölük bölük saldıran hayvan gibi gürûhlar
Mehmetçiğin yanında, Bedr’î fetheden ruhlar

Bıyığı terlememiş delikanlı er idi
Bu yürek karşısında Ehl-î Salîb eridi.

Münafık zail olmuş, Hâk önünde titriyor
Allah Allah sesiyle tüm Kâinat inliyor.

Oluk gibi boşaldı yiğit bedeninden kan
Şehit oldu, Yüceldi, iki yüz elli bin can.

Ey Şehît, Ol mahşerde, şühedâlar galiptir
Zâkir senin yanında, kulluğuna taliptir.

18.MART 2011/ ANKARA