Çanakale Şehitleri (Anı)

Yıl 1984.Ankara’da oturuyoruz. 30 Mayıs’ta zor bir mide ameliyatı geçirdim. Nekahet dönemini Ayvalık’taki teşkilatımızın(Maliye) kampında geçirecektim. Ameliyatımı duyan zamanın Çanakkale Defterdarı olan arkadaşımız, o günlerde Ankara’ya ziyaretimize gelmişti. Eşi haber yollamış, Münevver’i gelirken getir, burada bakayım diye. Eşim de kendisinin bakabileceğini söyleyerek nazik davetlerine teşekkür etti. Kampa giderken üç gün kalacağımıza söz verdik.
Ameliyattan bir ay sonra yola çıktık. Çanakkale ‘ye uğradık. Onlarda Deniz kenarındaki kampta idiler. Daha önce hiç hortum görmemiştim. Çocuklar deniz kenarında oynarken, birden gökyüzü simsiyah oldu, hayli korkmuştum. Çanakkale’ye gelmişken şehitleri ziyaret etmek istediğimi söyledim. Nasıl gidileceğini sorduğumda denizin karşı tarafından gidiliyormuş. Oraya gidip dönemeyiz, belki hava şartlarına bağlı olarak fırtına olursa feribot çalışmaz boş ver gitmeyin, dedi, Bir gün önceki hortum olayım yaşayınca mecburen kabullendik, gidemedik. Sabah saat beşte yola çıktık Ayvalık’a gitmek için. Arabanın ön koltuğunda oturuyorum, çocuklar arkada oturuyorlar. Otobana çıkmak üzereyken birdenbire yerden mehter takımının çıkıp mehter müziği çalarak bizi uğurladığını gördüm. Ben bunları görürken uyumuyordum. Ama gözlerim yarı açık, yan kapalı idi. Uyku ile uyanıklık arasındaydım. Eşim enseme yavaşça dokundu. Eşime, gördün mü benim gördüklerimi dedim”.Hayır, hiçbir şey görmedim dedi”.O zaman anladım ki; istediğimi anlayıp, uğurlamaya gelmişlerdi.
Ertesi sene hususi ziyaretlerine gittim. Hayatım boyunca unutamayacağım yaşanmış olaylardan birisi idi. 20 Ocak 2003