Çanak Çömlek Patladı Şiiri - Mesut Bıyık

'Cenneti bana tercih eden anneme'

ben dünde kaldım
çocukluğumda
ellerime sinen yarpuz kokusu
dilimi buran ışkın ekşisi
tutuyor beni çaresiz
tutuyor çocukluğumda

haziran yağmurlarıyla büyümüşüm
başak gibi eğriliğim bundandır
bundandır söğüt gölgelerine övgüler dizdiğim
ağustos yalazında kavrulduğumdandır

ben dünde kaldım siz ne derseniz deyin
tornetimin tozunda
demir bilyemin ardında kaldım
çamura çaktığım ziklembecimde
ceviz ağacımın dalında kaldım
zerdali dalının balında

çıkmayan kışta kaldım tezeğin dumanında
bitmeyen yazda kaldım hasadın harmanında

anamın yanık sesi kaldı kulaklarımda
bir bozlak duyuşumda irkilişim bundandır
bundandır yanık ekmek gibi koktuğum
Baranı’nın türküsüne ağladığımdandır

“gine sis gaplamış Baranı’nın başını
mevlam guş etmemiş elibebeklinin daşını
daha gormediydi onüç ondört yaşını
zalım felek örmüş de derdin ağını
mesken etmiş Baranı’nın dağını”

ben dünde kaldım ayıpsa ayıp
tabanımda taşırım çoban çökereğini
bir zemberektir içimde boşanır durur
çeker beni küçümen sevdalarıma
çeker beni Darıözü'nün suyu
ne mavi ne yeşil dupduru

cismim burda lakin ben orda kaldım
Kargasekmez'de sekerim maden izinde
babamlı günlerde hayal peşinde
anamın besmecinde kaldı dilim damağım
ille de anamın güzel yüzünde
ille de anamda kaldı yüreğim
gitmesen olmaz mıydı anam be

ben de bir ağıt yaksam senin ardından
duyar mısın acep olduğun yerden
unutturdu mu cennet sana oğulcuğunu
yer bulur muyum hâlâ o sımsıcak bağrından

“doğduğum yer doyurmadı garnımı
heç pisliğe çevirmedim arnımı
anam gitmiyeydin görecadin oğlunu
gittin de ardından yüram de gitti
ev ocak dağıldı hepisi bitti”

ben dünde kaldım uçurtmama asılı
nisanda kaldım şemsiyesiz gezdiğim
ne opera bileti ne tren tarifesi
ne evrak yüklü dolaplardayım
çemberimdeyim dönen dünyadan önce
tahta kılıcımla meydanlardayım
bir masalda kaldım uyandırmayın
uyandırmayın anamın kucağındayım

çocukluğumda kaldım bundan size ne
dönsün dünya
dönsün devran umrumda değil
alın neyiniz varsa verin misketlerimi
çanak çömlek patladı herkes evine

çağırıyor beni çalı kuşları
at kuyruğundan ökse kurduğum
bağ bozumudur şimdi gitmeli
arkadaşlar çağırıyor bekletmemeli
akşama elmalık gece de kavun
üstüme alıyorum bütün suçları

ben dünde kaldım
çocukluğumda
sizin olsun yarınlar gelecek kaygıları
yolunuz açık olsun siz gidin ben kalayım
bari mazide olsun gülmeyi hatırlayım