Umut,
Kovalamaca oynadı önce
Mutlulukla.
Hep ebe oldu.
Mutluluk kaçtı
Yorulmadı.
Umut çocuktu daha;
Yorulduğunu anlamadı
Koştu...Koştu...Çatladı.
Ama akıllanmadı
Yalan,ihanet ve
Hayal kırıklıklarıyla
Uzun eşek oynamaya kalktı
Yalnız başına.
Hepsi birden üzerine atladı.
Sevdiğini 'tek' sanıyordu.
'Tek mi, çift mi? ' sorusuna
Israrla hep 'tek' dedi.
Oysa ki 'çift'ti.
Her yanılışın ardından
Her atlayış
Belini ikiye katladı.
Takati kalmamıştı
Ama saklambaca
Hayır diyemedi.
Defalarca 365'e kadar saydı.
Sonra,
Her siyah saçın altında
Her gecenin sonunda
Ve her aynanın solunda
Onu aradı.
Birgün onu bulduğunu sandı.
'Hayal!
Çıık!
Gördüm.
Ordasın.' dedi ve
Çanak-Çömlek patladı.
29.06.2007
Osman Kadir KutluKayıt Tarihi : 30.6.2007 14:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
eve giderken çocuğun biri bağırmasın mı çanak-çömlek patladı diye..işte o an çanak-çömlek patladı..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!