Önce adalet ekmeğimizi bozdular
bozuldu sonra aklımızın dokusu
Sardı vücut şehrimizi açlık korkusu
Gitti sımsıcak ekmeğimizin kokusu
Bağrımıza bıraktılar sırtlanları
Üşüştü başımıza leş kargaları
Düştü düşecek oldu yaşamak
Çok ağır oldu artık canı taşımak
Dilinin sesini kaburga kemikleri
haykırıyor sessizliğin ufkuyla
Ne yazık kör olmuş gören gözler
boyanmış alçaklık çukuruyla
Boğazlar çöl toprak kuruluğu
Zincirlendi el kol ve ayak
gözler akıyor ırmak ırmak
kanarak suların duruluğu
Sen yoksan senin bir sevgilin vardı
ölüm değildi hicran değildi senin adın
Barıştı, dosttu, selamdı, ensardı
Bekliyorum gel artık nerde kaldın
Nerdesin tuz ekmek hakkı
Paylaşmak ekmekten daha tatlı
Bu işten sana ekmek çıkmaz
Ekmek çarpsın günahın hiç kapanmaz
10/03/2019 Ankara
Yükselen Yağmur
Kayıt Tarihi : 10.3.2019 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Açlıktan ölüme terkedilenlerin sessiz çığlıklarını duymaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!