Cana Şiiri - Meryem Beyazal

Bu gece başımı dizine koydum,
Ağladım bin yıllık gözyaşlarımla.
Bir yalnız diyarda sana yol buldum,
Bir rüzgar kokunu getirdi bana,

Rayihan bin yıllık yarama düştü,
Bin yıl aradığım Hira dağımda.
Hicranın kor oldu canıma düştü.
Ne zaman bitecek bu hasret CANA?

Bu şebde tükense dünyaya kaydım,
Bu rüya ebedi vüslat olsaydı,
Bir dua olsaydım kabule karin,
Ey CANA, dökülsem dudaklarından!

Nazarında yanan bir avuç toprak,
Na tuvan, ben olsam düşsem yoluna,
Bende-i rah gibi bu kalbi turab
Saklardı izini bağrında CANA!

Bir hüzme ümitle çöker dibine
Rengini bulurdum gözyaşlarımın.
Yıldızları döker bir bir elime
Ecramı hicrana gömerdim CANA.

Ne olur gölge ol bir kez düşüme.
Bu intizar daha ne kadar bana?
Sensizliğe mahbus gecelerimde.
Yusufun sabrıyla beklerim CANA.

Seyreder mi aceb bir gün bu dide?
Seni kucaklayan, ehram-ı rana.
Dökerdi hicranı dil-i rencide.
Bu da mı çok gelir bana ey CANA?

Bir kez daha görün, gir de rüyama,
Avunsun bu suz-i nihan bir daha.
Nasıl yalvarırım, gider Allaha?
Seni sensiz gecelerde ey CANA