Cana Şiiri - Garib Koçoğlu

Kalktım sabah buruk bir halde.
Gönlüm üzgün kendim üzgünüm.
Soru işareti konuldu sorumuza.
Halbu ki ben ona vurgunum.

Sertlik dediler görmedim faydasını.
Kırarsın insanı burkulur yüreği.
İşler içine hele de vurgun yemişse.
Sessiz kalmak en güzeli ben yorgunum.

Herkesi devir dök sevdiğini asla.
Kırmak en son netice. İyilikten almazsa.
Bakacaksın cemaline, gönlüne
Uyumadım bugün nazlıya dargınım.

Sil geçmişi kopar bağını.
Yapılanlar unutulmaz hak edene yap.
Ben sevgimi, yüreğimi verdim.
Halsiz, güçsüz beden; kırgınım.

Sırala söylenenleri öyle söyle.
Sorular sorun olur yoksa içinde şüphe.
Ben gönül bağı ile bağlandım çözülmez.
Kara sevda sarmış solgunum.

Naz güzeldir hele de sevdiğine.
Neler vermem ki eli değsin elime.
Candan koşarım sana varmak için.
Tutmuyor dizler, çaresiz, dalgınım.

Boş ver sen solma ben solayım.
Son bahar havası çalmış beyazlamış saçlar.
Bir günde yaşasam senin sevginle coşarım.
Koçoğluyum sevgi dolu yüreğim; aciz bir kulum.