Can Vereyim Şiiri - İbrahim Coşar

Dediler karlı dağın doruğunda sevda var
Yarabbi, ben bu dağa çıkarken can vereyim.
Hasretinden yüreğim yaralandıkça kanar,
Yollarında gözyaşı dökerken can vereyim.

Bir sevda rüzgârında savrulup duruyorum,
Köksüz ağaçlar gibi devrilip duruyorum,
Düştüğüm bu ateşte kavrulup duruyorum,
Yarabbi yar hasreti çekerken can vereyim.

Canana kavuşmaktır her aşığın ülküsü,
Kalemimde şiirler, dilimde aşk türküsü;
Ölümden zor geliyor ayrılığın korkusu,
Bu korku yüreğimi sökerken can vereyim.

Bir gün toprak olacak bu emanet bedenim,
O zaman cehennemde yanıp duracak tenim.
Şahidim ki suçsuz o, bütün kabahat benim;
Ona karşı boynumu bükerken can vereyim.

Yıllardır bu yollarda yürürüm yakınmadan;
Hep ona doğru koştum ardıma bakınmadan,
Aşkı için bir ömür harcarım çekinmeden,
Yeter ki gözlerine bakarken can vereyim.

Coşari varamazsın, başında ihtiyarlık
Aşk yolu çetin yoldur gösteremezsin varlık
Varamazsam yolunda ölmekte bahtiyarlık
Su olup deryasına akarken can vereyim

10.01.2025/Samsun