Can Verdim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Can verdim

Gül tenini, lale lebini gördü, mumun dili uzadı
iyikide uzadı, gümüş gövden gözlerimi kamaştırdı

Normalde kıskanır, mumun dilini keserdim ya
işvegah gövdenin alımıyla suçunu bağışladım

Ay kaşlarının altında iki inci nur saçıyor
O cihanın canı gözlerini örtmesin zülfün
ben zaten kölesiyim dünyaya etmesin zulüm

Sabır gömleyini giydim eynime gültenin için
arzumu eyittim yansada kömür gibi için için

Sabrın acısı yüreğimi doğradı da kan yuttum
kavuşup karışınca canına her derdi unuttum

Sensiz yaşıyorum düşünebiliyormusun sensiz
bu ne utanç verici şey dedi gece, bre densiz.

Tan ağarımı gözlerinle çıkar gelirsin diye
gözlerim eşitin zührede, gece gibi can verdim.