Gülümsüyordu yedi renk,
Kızıl saçlarının arasından yüzü görünüyordu..
Bir de gülümsemesi afetti resmen,
Acılarımı yıkıp geçiyordu..
Nasıl bir dosttu bilmiyorsunuz..
Ellerinden içtiğim kahvelerin hatırına..
O kadın öyle bir gülümsüyordu ki,
Gözlerimde ki sonbahardan utandırıyordu beni..
Hani derler ya..
Çok güzeldi ulan!
Sırçadan saraylarında ağırlardı derdimi..
İşte öyle bir kentti o kadın, kocamandı yüreği..
Hadi o yedi renk gülümsemen ile bir çay koy da içelim,
Sonra da yüreğinden öpeyim seni..
Kayıt Tarihi : 27.5.2014 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine sağlık...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)