Hazan vurmuş, sararıp dökülüyorken yapraklarım
Can suyum oldun, yeşerdi kuruyan topraklarım
Güneş misali yükseldin, gönlümün ıssız tepelerinden
Doğuverdin kalbime, eser kalmadı hüzün ve kederimden
Dağıldı bulutlarım, kalmadı ne sis ne de pus
Baharım yazım beraat, hazanım kışım ebedi mahpus
Esiyor bahar yelim, kök saldı mutluluğum
Boy boy fidan verdi, meyveye durdu tomurcuğum…
Kayıt Tarihi : 27.3.2012 23:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Gül](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/27/can-suyum-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!