Can suyu damla Şiiri - Fidan Bulut

Çıktığında, iki taş arası kayadan,
Bir damlaydı ufağından.
Olanca hızıyla inmişti ya,
Bakamadan koptuğu dağına.
Sır oldu, nasıl çok oldu...
Birden bin doğdu.
Bildiği, apansız çoğalıp, yol alıyordu.

Durdu;
İlk, nilüferi gördü aşık oldu.
Gökle yer, bir olmuştu.
Semaya baksa kendi, kendine baksa sema.
Bir canı nilüferi koynunda...
Ve, başlangıcı bilemediği gibi;
Düşünemedi bitişi...
Bir gök yüzü varmış bildi.
Yer bildiği, çok derindeydi.

Ayaza çekti gece
Gün güneş görmedi.
Koynunda soldu kıyamadığı nilüferi...
Anladı hayat bitti.
Oysa ki daha değil di;
Buza kesip vücudu,
Ve apansız çözülüp,
Gelişinden farklı
Semaya yerleşecekti.

Kim bilir belki yine;
İki taş arası bir kaynağa,
Belki bir gül dalına,
Ya sevdalı bir kirpik ucuna
İnecekti, adı koyulmuş zamanda
Yeni hayatların can suyuna..........