Sevinin!
Can, öldü...
Önce sahte sevdalardan yorulmuş kalbi durdu...
Dayanamadı sevgisizliğe, yitirmeye, yanılgıya...
Belki de en büyük yanılgısıydı bu sevda, ölümünü hazırlayan gün be gün...
Solmaya başladı gülen gözleri.. o pırıltı yavaş yavaş yok oldu...
Artık sevgi dolu, ışıl ışıl bakmayacaktı...
Bakacağı biri de yoktu ya zaten...
Çok direnmişti bunca zaman,
Kaybetmemek için aşka olan inancını:
Bir yerlerde, bir zaman, var olmalıydı aşk...
Ama yoktu işte...Belki de hiç olmamıştı...
Ve olmayacaktı…
Oynanan sadece çirkin, yoz bir oyundu:
Adı ve oyuncuları değişen arasıra…
Evet,
Can oynamayacak bu oyunu daha fazla…
O küçük duygusal çocuk,
O herşeye direnen afacan,
O maceraperest haylaz,
Öldü artık…
Kayıt Tarihi : 27.8.2003 16:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!