Can Nazif Şiiri - Müjgan Kızıleniş

Can Nazif

solgun bir yapraktın
kırık bir dal
acı dolu bir beden
kökünden can bulan ağaçtın sen...
ne de güzel derdin
sevdiğinin adına can eklerdin
hasta bedeninde her gelen gün umut
her umut dirilişti
ölüme meydan okuyuştu her mevsim.

gül ışığına bıraktın iki kızını
eylülün son günlerinde
sessiz sedasız düşüverdin dalından...
üzerinden dört bahar
dört kış geçti
bugün toprağında ellerimiz
yabancı otları temizledik
taşının üzerinden silinmişti şiirin
yeniledik...

yarın eylülün biri
yarın çok uzaklardan
bir çiçek dikeceğim mezarına

can Nazif
yattığın yerden görünmese de
beş minare...ne de Bitlis Kalesi
doğu denizi yanıbaşında
içimiz serin...
can Nazif
çünkü sen...
toprağında can bulan çiçeğin özündesin...
sen memleketindesin...

Ben bir ağacım
Köklerim kürt,
Gövdem türk,
Dallarım alman.
N Telek