Can Kuşum Şiiri - Mehmet Emin Doğan

Sensizliği yaşadığım gecelerin en masumuydu.
Pencereyi bilerek açık bırakmıştın,
Galiba.
Ve perdeyi sonuna kadar açmıştın,
Hem de inadına.
Rüzgar ve ay yarış halindeydi,
Ay tenini okşamak için…
…
Göz bebeklerinin gülümsediğini gördüm,
Sanki dudakların bir şeyleri arıyordu,
Ve saçların titriyordu,
Yüzünü aydınlatan hırsız ışıklarda.
…
Ve bulmanın mutluluğunu gördüm,
Beyaz dokunuşlara teslim olan can telinde.
…
Biliyor musun Can Kuşum,
Nasıl korkardım,
Yalnızlığın bitkin feryatlarından,
Sessizliğin doygun usandırıcılığından,
Karanlığın dingin susturuculuğundan,
Ve hatta gecelerin şımarık kahpeliğinden,
Masum gecenin hırçın sükûnuna kadar.
…
Hani, bilirsin işte Can Kuşum,
Derimi canımdan sıyıran,
Ve
Canıma can katan geceler…

M.Emin Doğan
20.04.2006