Can Kuşum Şiiri - Mehmet Cıngır

Zümrüd-ü ankam,pamuğum
Cici kuşum,can kuşum
Ak kuşum,akça kuşum…
Seni dar bir kafesten çıkarıp
Salmıştım genişçe bir odaya
Biraz uç, sevin,mutlu diye
Orada seni nasıl da unutmuşum

Uçuverdi birden kanatlanıp havaya
Panter yapılı,çevik bir kara”Mırmır”kedi
“Koyup kendim gibi bir kara tavaya…”
Yiyeceğim seni afiyetle”dedi.
Ağır yaralıydın,inliyordun.
Can dostum,sohbet arkadaşım benim
Tüylerinde gülümseyen kar taneleri
Artık hüzün içinde ağlıyordu.Ben de…
İnananmazsan yemin edrim.

Kuşum,güzel kuşum,tatlı kuşum!
Tüylerin pamuk gibi yumuşacık ve ak
Gözlerin mercimek gibi minicik
Senin gibi yalnız ve garibim ben de
Konuşurdum gün boyu seninle
Cevap verirdin bana incecik ,
Yumuşcık sesinle”cik cik cik!”
Paylaşırdık yalnızlığımızı.

Gözlerimde bir yağmur…
Aramızdaki güçlü duygusal bağ,
İçli bir şarkıya dönüşüyor birden.
Fakat koparamıyor bu içli şarkıyı
Canavar ruhlu kara Mırmır…

Ne korku,ne Mırmır ne de kafes...
Sonsuza dek uç,zümrüt vadilerde
Ak kanatların hür,sesin hür!
Özgürlük,olsun sana nefes.
Akkuş’um, güzel kuşum can kuşum…