Can İçre Cana Şiiri - Serap Demirtürk

Rezil dalkavukların kırık tahtından sonra
Yalnızlığım en büyük ilacım, derdim...
Ne zaman ki yüreğimde ağlayan kendimi gördüm,
Bildim ki gözyaşı bile eş arar kendine...
Can içre can olmayı,
Kahveye sinen sohbetini,
Kokusunu bile özlemişim dostumun...
Hadi, uzattım ellerimi...
Bırak yalancı desin aynalar bana,
Bırak riyakar desinler,
Hani yalnızlığındı tek dostun desinler...
Gel be dost, gel.
Hüznümün ilacı,
Yaramın sargısı,
Kulacımın çağrısı...
Gel.
Olmuyor, sensiz olmuyor.
Ne aşın,
Ne işin
Ağlamanın bile tadı buruk yalnız,
Hadi ver mendilini
Tüket ağıdı...