Can Hürü Ana Şiiri - Fikri Avşar 2

      CAN HÜRÜ ANA
Gadasını diyerek başlardı söze.
Hemen yaş dolardı o kara göze.
Yaşadığı çile aşikar bize.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Dul kalmış,yedi cocuklu anası
Hürü kardeşlerin en baş alası.
Güzden ekmek lazım kıraç tarlası.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Irgat olmuş tarlasına yürümüş.
Erken yaşta evliliğe sürülmüş.
Gençliğinde hatrı,gönlü görülmüş.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Yıllar geçmiş,bir özlemle,hasretle.
Dua etmiş halis kalple,minnetle.
Çok beklemiş bir bebeği hasretle.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Olmayınca bir bebeği garibin.
Paylaşmaya razı olmuş herifin.
Elleriyle,getirmiş kuma gelin.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Kumasına sevgi vermiş oturmuş.
Çocukların ergenliğe yetirmiş.
Son deminde evliliğin bitirmiş.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Elçiler gönderdi tekrar kocası.
Minnetçi de geldi kendi kuması.
İnatlaştı gitmez neydi manası.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Kardeş arsasına küçük bir yuva.
Herkese ederdi gönülden dua.
Kuma çocukları bile kolkola.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Kardeş bacı onun için başkaydı.
Küçük evde çoğu zaman tek kaldı.
Çocuklara incik,boncuk takardı.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Misafir olurdu bir kaç gün bize.
Alışırdı hemen her halimize.
Anaydı o bize,hemide teyze.
Çocuksuz anaydı,O Hürü Ana.

Tek başına ulaşırdı her yere.
Sanmıyorum gönül kırsın bir kere.
Bir solukta uğurlandı kabire.
Çocuksuz anaydı,O hürü Ana.

Herkes tanır onu,iyi bilirdi.
Sarız ilçesinde saygın biriydi
Allah'ım dağına kışını verdi.
Şimdi mekan cennet,Can Hürü Ana.
                                    25.09.2018
                                     Fikri Avşar