Can Gibiydik Şiiri - Hüseyin Boz

Biz on iki candık
Tek yürek ayaktaydık
Pişmemiş nohutta yerdik
Haşlanmamış patates de
Sonra demli çay içerdik
İki üç demlik üst üste
Mahmut atına biner odada cirit atardı
Şerif yemeğini yiyip hemen sırt üstü yatardı
Reisin kızartmasını mümkün mü hiç unutmak
Üç gün boyunca yerdik hiç bilmez idik bıkmak
Hep sakindi Ümit hoca geceden bile sessizdi
Patates oturtmaları çok ama çok lezizdi
Murat’ı siz hiç sormayın o hala huzur arıyor
Yusuf hoca odasında gür saçlarını tarıyor
Garibim Melih burada aybaşları cırılırdı
Palanda düğün yaptı araba aldı duruldu
Kerim en küçüğümüzdü ve de biraz yaramazdı
Mahmut’un nohutlarıyla sofrada misket oynardı
Şero baba erken kalkar birde şarkı patlatırdı
Herkesi uykudan edip sinirinden çatlatırdı
Reco baba değişmedi o her zaman aynı yerde
Beşe kadar okuldadır beşten sonraysa lokal de
Hüseyin üç yıl dayandı sonra kafayı yedi
Şimdi nasıl bilinmiyor o en son hastanedeydi
On iki kişiydik biz can gibiydik aynı evde
Mutsuzluk hiç uğramazdı yerimiz yok idi derde
Kader bizi de ayırdı şimdi farklı yerlerdeyiz
Gidenler çoktan unuttu, unutmayan yalnız reis.