Can Fedam… Şiiri - Zagros Cetinkaya

Hüzünbaz sesimle vurdum kendimi akıp giden gecenin seyrine, yanıma acılarımı aldım belki gecenin piç bir vaktinde, karanlıklarda yardım ederler bana.

Ne zaman kaybolduysam kendimi acıların koynunda buldum. Acılarım ki; hasretinden çağlayan deli ırmak…

Acılardan doğacak olan gülümseyişlere; can fedam…

Belki de kaçak zamanların mülteci kedercisiydim, nereden geldiği, nereye gittiği belli olmayan serüvenciler yığını kederler! hüznün doruk noktasında kaçak zamanların tadını hissediyorum genzimde…

Tanımlanamayan hüznüm; can fedam…

Ne zaman hüzünlensem, ki ben hiç bir zaman bilmem neye hüzünlendiğimi, belki de bundandır mülteci oluşum, bundan ibarettir hicâzi zamanların kaçak demlerinde kaybolmam…

Buğulanan gökyüzünde kaçak hasretler hissediyorum genzimde. Hiç bir zaman benim olmayacak, resmi kayıtlara işlenilmeyecek kaçak hasretler yığını var gecelerde. Kemanın tellerinden tellerine savrulan, her bir notasında kurşunlanan hayaller yığını…hasretler olsa olsa; kırık sözcükleri anlatan kekeme kelimeler yığınıdır...

Hasretlerin koynunda vuracaklar beni; can fedam…

Aşkları vurulan aşıkların ülkesidir Mezopotamya! buram buram hasret, buram buram öfke kokanların ülkesi…

Ne zaman sevdayı düşlesem sen gelirsin aklıma, kokunu getiren rüzgarla dans ediyorum...

Gözlerin gelir aklıma, gözlerinki; beni deli eden!

Gözlerin; kederime sebep, baksam korkarım; ya ölürsem! saçların; Amed surları, tutsam korkarım; ya düşersem! … Bitmek tükenmek bilmeyen bir sevdaya düşmüşüm, ne zaman duysam delirdiğim! …

Deliren sevdamsın; can fedam! ...

Yitik harfleri vardır hasretin ne zaman yazmak istesem, harflerin kelimelerini terkettiğini görürüm ve geride sadece tanımlanamayan hasretler yığını kalır…

İnlersin yetim gecelerine ve hasretini sarmalarsın koynuna ve bilirsinki belki de hiç bir zaman bu kadar fiyakalı olmayacak hasretler ve acıtmayacak canını ayrılıklar…

Gözlerinin değdiği yerde parçalanır hasretler,öksüz bir sevinç alır yerini
gözlerinin değdiği yere; can feda, can fedam! ...