Biz iki arkadaştık onunla.
Can ciyerdik.
Yediğimizi aynı yer,
Yalnız nefesleri ayrı çekerdik.
Konuşmasak bile tüm benliğimizle,
Söylemek istediğimizi söylerdik.
Hey gidi arkadaşım hey.
Büyüyecek ne vardı?
Büyüdükte adam olduk.
Adam oldukta...
Evlenecek ne vardı.
Evlendik...
Astılar tuz torbasını boynumuza.
Ekmek derdine düştük.
Arkadaşlığı unuttuk
Sonsuz sema bizimdi,
Kurduğumuz hayallerimizde.
Gök yüzündeki bulutlar kadardı.
Birbirimize inancımız.
Hep beraber olmaktı,
Parolamız.
Biz iki arkadaştık onunla.
Çocukluğumda.
Ben okudum muallim oldum.
O işçi olarak çalışır İtalya’da.
Dedik ya tuz torbası boynumuzda.
Biz can ciğerdik onunla.
Hayaller kurardık.
Bitmeyen gecelerde.
Ayrılmak yoktu hiç planlarımızda.
İzinler ve telefonlarda olmasa,
Ayrılık baya koyacak insanı.
Kayıt Tarihi : 8.3.2006 18:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!