Can Dostu Şiiri - Ahmet Keleş

Bir dost tanıdım ömrümün son baharında,
Namı ceylan olsa da kendi aslan parçası.
İçi apak, kendisi karayağız Türk balası.
Can dostu, gönül dostu arkadaş sevdalısı.

İçince benden sigarayı, geçer baş ağrısı.
Sigara da bahane muhabbet mümtalası.
Gönül hep dostunu arar, gerisi hikâyesi.
Parayla da bulunmaz, kardeşten hayırlısı.

Geçerken şöyle bir uğradım gönül sofrasına,
Yüreğimi de koparıp aldı, koydu yanı başına.
Can dostu dedim bir kere kalbimin üst başına
Yaşadıkça bu gönül unutmaz Eyüp kardaşına.