Can Değirmen Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Can değirmen

özgürlük ağacı budansa kurur
çünkü dallarından kuşlar kopmuştur
köleleşen insan köleleştirir
özgrlükten yana kalbi kurumuş

Can değirmen ise danesi yürek
öğütüldükçe beni öldürecek
yürek unundan sevda yapılmaz
yüreksiz bir aşk gönül doyurmaz

Eğer ölür isem vaktinden önce
türkülerim gibi yakın fikrimce
toprak tutucudur deniz devrimci
suların bağrına savurun bence
denizin göğsüne gark edin bence

sana derim sana bhey seyduna
aldanma dünyanın varlığına,boş ahvalına
dudakların solmuş yürekte yara
girersin toprağa o darbadara

yüreğin soğur dudak fukara
gömerler toprağa o tabutluğa