dizginlendi herşey.! düşler, gülüşler, sevişler, sevişmeler.! azad edildi keder.! bembeyaz sayfalarına ömrün kara kalem çaldılar.! hasretinden ölmekmiş kader.....!
kabrinde kedere boğuldu 'yâr kokusunun olmadığı yer, zindandan farksızdır' diyen Molla Camî, 'akıl fenerdir aşk güneş, güneş doğunca fenere gerek yoktur' diyen Mevlana'nın ruhu ızdıraplara boğuldu.....!
işte yirmibirinci asrın, yani çağımın göbeğinde yaşanan mükemmel sevdaların durumu bu... fikrime yüklendin, aklım ziyan oldu... gözlerin gözlerime değdi, yaşantım harab oldu.! dizginlendim ey yâr.....!
düşlerime uğradın; ağladın, ağladım.! gözyaşlarımız bu kurak mevsimi sularken, gülşen-i hüsnüne ram olduğum yâr, unuttum benim diyarım neresidir.....!
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
