Can Damarım Şiiri - Mehmet Ali Demircan

Can Damarım

Canıma can aradım.
Vardım Yıldıza,
“Bu ne güzellik” dedim,
Utancından parıl parıl parıldadı,
'git, dünyaya bak' dedi.
“Neden” dedim.
“Aya sor, o bilir” dedi.

Vardım Aya,'bu ne güzellik' dedim,
Hicap duydu.
Işıl ışıl ışıldadı, karanlıklar aydınlandı
“Sen asıl dünyaya git,
Oradakini gör” dedi.
“Nedir” dedim.
'ışığımız güneşimize sor' dedi.

Vardım güneşe,
“bu ne güzellik” dedim.
Sevindi, sevindikçe alevlendi
Sevincinden kavurdu evreni.
“Yakıyorsun” dedim,
“Sen zaten yanmışsın,
Yangının yüreğinin atışında saklı,
Biz dünyadan alırız güzelliği,
Kraliçemiz oradadır” dedi,
“Nedir” dedim.
“O senin de içinde, elini koy kalbine,
göreceksin” dedi.
“Ama benim kalbimde Gül var” dedim.
Güldü “İyi ya,” dedi
“Onun güzelliği ile güzelleşir,
Onun sevgisiyle ışık saçarız,
Biz onun aynalarıyız,
Asıl güzellik Ecemizden gelir,
Adı bile üstünde,
Güldür,
Sen zaten Gülünü bulmuşsun” dedi.

Döndüm
Gülümü bir de karşımda gördüm,
Bir güldüm, bir Gül/düm ki,
Gülüme gönül koydum,
Gönlüme Gülü koydum.
Cana can, Güle yürek adadım.

Mehmet Ali DEMİRCAN
06,06,2009

'GÜL' üme İthafımdır'