Can cana Şiiri - Orhan Kocadağ

uçup gidiyordu
beyazla uçuk arası gözler
kal diyordu bakışlarındaki derinlik
yaşamak vaktinde
kırmızı yoktu
saklıydı diğer renkler
avuçlar boşlukta
kapısız bacasız gidiyordu
ayakları direniyordu
iki eşik arası
can bir fidandı
yatıyordu umutsuzca
saklanıyordu ağlayan gözler ondan
kesik bir soluk
ince bir buzdu
bardakta su
kızılay’dan al al geldi kapıdan
elleriyle beyaz melekler
bahar tazeliğinde kokularla
cana can geldi
yeniden merhaba