Can, cana. Şiiri - Güler Kavlak

Sen!
Benim canımsın.
Paylaşırdık ya,
Yediğimizi, giydiğimizi, sevgimizi.
Senle ben, ayrılmaz ikiliyiz
Kanımızla, canımızla.
Sevgim
Ah nasıl sevdiğimi, bir bilsen seni.
Bilemezsin ki.

Görmediğim yıllarda kora dönerdi.
Sevgi, özlem ateşim.
Yakardı beni.

Biliyorsun yaşam, yaşam işte.
Ayrı gurbet ellerde.
Ayrı hayatlarımız vardı.
Senin yaşam mücadelen,
Benimki dersen aynı.
Yol uzak,
Çoluk, çocuk düşünce çok
Hasretlikse zor ki, zor.

Geliyorum, dediğinde.
İçimdeki sevinci, anlatamadım kimselere.
Sanki o andı yaşadığım tüm yıllar.
Sanki hiç ayrılmamıştık.
Seninle, kucaklaştığım,
Öpüp, kokladığım an.

İçime sokasım,
Hiç gitme, beni bırakma,
Diyeyim, geldi
Biliyorum gideceksin,

Gitmek zorundasın, giderken olsun
Kokunu bırakırmısın? Ablana küçüğüm.
Seni seviyorum, Allah seni yavrularına.
Yavrularını da sana bağışlasın.
Ablan kurban olsun,
Seni yaratıp veren ALLAHINA.

Git, yolun, şansın, bahtın açık olsun.
İnşallah gene kavuşuruz tez zamanda.
Bir daha ayrılmadan yaşarız.
CAN; CANA.
Seni seviyorum bebeğim.