Can bedenden çıkar soğutur beni

Can bedenden çıkar soğutur beni

Bir an için ölüm gelir aklıma
Hüzünlenir gönlüm, susturur beni
Ne zaman nerede çıkar karşıma
Düşünmesi bile ürkütür beni

Emanet bedenim toprak olacak
Ela gözlerimin feri solacak
Sivri denen dilim oda susacak
Var iken yok olmak korkutur beni

Üç günlük hastalık, başım yastıkta
Trafik kazası mı, yoksa boşlukta
Ruh ile bedenim, gider yoklukta
Geride kalanlar unutur beni

Ölüm geldiğinde halim nicedir
O dakika derler, kıldan incedir
Gündüz mü karamış, belki gecedir
Can bedenden çıkar soğutur beni

Sözün bittiği an öldü denecek
Perdeler kapanıp ışık sönecek
Kalem kırılacak, silgi bitecek
Kabirde komşular avutur beni