Yemyeşil kırlara yüksek bir tepeden
Her bakışımda sen aklımdasın
Ay nasıl ayrılırsa sessiz geceden
Her ayrılışlarda sen aklımdasın
En taze çiçekler teninde açar
Unutulur diyorlar ne varsa âlemde
Söylenen dilde yazan kalemde
Bitmese de güller gönül bahçemde
Ben seni hiç unutamam
Unutulurmuş mevsimler aylar
Belki sana yazdığım
Son şiirdir bu
Hiç yazmamışım da ilkmiş gibi oku
İlkmiş gibi gülümse
İlkmiş gibi dinle
İlkmiş gibi bak gözlerime
Biz seninle kavuşamayan
İki dağ gibiyiz.
Munzur gibi kekik kokar koynunda,
Uçuşur eteklerinde çiçekler.
Bense bozkırın ortasında sebepsiz yükselen
Erciyes gibi...
Sana, seni seviyorum demiştim
Düşündüm de ne kadar basit.
Yetmemeli iki kelime
Anlatmaya hislerimi
Dinle...
Her gece dalamadığım uykulara
İklimler hep kışı gösterir oldu
Yüreğimin başına düşen karımsın
Günüm değil, her anım çileyle doldu
Dilimden düşen âh u zârımsın
Bahar gelmesin, çiçek açmasın
Nazım gibi
Gönlümle başbaşa düşündüm demin
Artık boşa tükenmiş bir nefes gibiyim
Şimdi zihninin en derin yerinde
Benliğini tutsak eden bir kafes gibiyim
Ne çok şeye geç kalmışım,
Ne çok şey geç kalmış ömrüme.
Geç bulduğum huzursun yüreğime.
Yıllarca beklemiş gibiyim
Tanımadığım bir nefese hasretçesine...
Ne çok şey geç kalmış bana
Seni rüyamda gördüm dün gece
Su serpiyordun yüreğime
Bilmem kaç yaşıma gelmişim de
Hâlâ kahrediyordum hayata
Kelimelerin ayet gibi işliyordu kulağıma
Her nefesin bir nasihat
Sen varken sensizliğe alışamadım
Alışamadım yanımda nefes alsan bile
Sensiz kalma fikrine alışamadım
Şu evrende sanki her şey
Senin için var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!