Sensizliğin koynuna gözlerimi sererken
Hangi vefasız yüreklerde açmaktasın kim bilir
Usandım gündüzlere gece yüzlü acılar beslemekten
Ve gecelerin dibine vurmaktan, seni beklerken
Yitirdim huzur adına ne varsa
Kendini mutlu hissettiğin kollara inatla
Kol kanat gererken bıraktığın acılara
Gelmediğin
Hiç gelmeyeceğin saatlere kurdum son nefesimi
Ha öldüm
Ha öleceğim
Yalnız bana mı geç kalmışlığın var
Kan bağı değil ki unutulasın
Can bağı diyorlar buna yar
kim demiş; az insan çok huzur...
bazen bir tek insanın verdiği huzuru
ve huzursuzluğu yüzlerce insan veremiyor...
Kayıt Tarihi : 29.9.2016 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sensizliğin Şiir Yanı
