Can Aşka Küstü Şiiri - Levent Kayahan

Mutluluk. sırçadan kadeh gibiydi
O kadeh kırıldı gönlümü kesti
Onsuz hayat cehennemin dibiydi
Ateş küle küstü can aşka küstü

Bir merhaba ile başladı öykü
Onunla şenlendi gönlümün köşkü
Dilimde şiirdi sazımda türkü
Sazım tele küstü can aşka küstü

Ondan başka birisi böylesi özlenmiyor
Mutsuzluğum belirgin artık hiç gizlenmiyor
İlk bahar gelse bile filizlenmiyor
Yaprak dala küstü can aşka üstü

Aşkın anayasası çalışmaz oldu
Duygularım mutlulukla buluşmaz oldu
Arılar çiçeklerde dolaşmaz oldu
Petek bala küstü can aşka küstü

Düşündüm.de çözemedim gönlüme garezini
Bir türlü aşamadım bu hasret denizini
Arasamda bulamam kaybettirdi izini
Ayak yola küstü can aşka küstü

Ferhat dağlar deldi şirini için
Kerem nar.a yandı aslısı için
Sonunda aklını yitirdi leylası için
Mecnun çöle düştü can aşka küstü

Bedenimi zamanın arkasından sürüdüm
Bir ağaç gibi hep içten içe çürüdüm
Dağ gibiydim yavaş yavaş eridim
Kemer bele küstü can aşka küstü

Gönlümde ortak yok bu heyecana
Sevdamı yaşıyorum tek başıma yana yana
Bahçe bile yüz vermedi hiç bahçevana
Bülbül güle küstü can aşka küstü

Her şiir yazdığımda yüreğimi kanattım
Bir viraneydim sanki terkedilmiş konuttum
O gittikten sonra ben konuşmayı unuttum
Dudak dile küstü can aşka küstü

En güzel duygularım umutsuzluk kuşandı
Yüreğimde çok acı bir hasret yaşandı
Onsuz kalan kalbim atmaya bile üşendi
Ruh bedene küstü can aşka küstü
.........................................................
SON