Can Arkadaşımı Gördüm İstanbulda

can arkadaşımı gördüm istanbulda
epey sürükledim yanımda
bizimle epey yol aldı
belki ayaklarına karasular indi
belki de kaç senelik İstanbullu dindi
çay içişinden belli

can arkadaşımı gördüm istanbulda
bize kılavuzluk etti
levendiydi istanbulun
leventi gezdirdi ev baktık
bu gün bulabilir miyiz bilmem

can arkadaşımı gördüm istanbulda
aynı tadında kıvamında kırk öncesini yad ettik doyunca
döktük derdimizi birbirimize yol boyunca
yorgunluktan uzandık
istanbuldan usanma yok yola devam

can arkadaşımı gördüm istanbulda
kim bilir daha nice görürüm
levent sırtında gökdelenler arasında
her gelişimizde her gidişimizde
eyleme geçince şafağı görünce ışıla bakınca
çoğalacağız bir arada kim bilir

can arkadaşımı gördüm istanbulda
bir daha görür müyüm
denizli söğüt dağında dağın doruğunda
buz gibi suların içinde balık tutarken
kırk yıl öncesine dalarken
çocukluk yıllarına salarken

can arkadaşımı gördüm istanbulda
doyum olmadı dostluğa
çileksiz gezdi iki gündür
çileği beslemiş mamasıyla sevgisiyle
koca kız olmuş kucağa sığmaz
pas ta vermedi konuklardan sıkıldı mı utangaç
çilesiz midir bilinmez
çileği çilek yerken anacağız kim bilir
bugün ayrılacağız sarmaş dolaş birazcıkta gözü yaşlı