Şahitken yer, gök söze; konuşmak mühim husus
Sürçü lisan affola, hata insana mahsus
Husus demişken; bugün hecem şeref duyacak
Harfler pamuk bir kalbe sarılmaya doyacak
Gam elinden benim zülfü siyahım
Peykan değdi sinem yaralandı gel
Suna başın için ağlatma beni
Bugün sevda candan aralandı gel
Gamdan hisar oldum mekanım yurdum
Devamını Oku
Peykan değdi sinem yaralandı gel
Suna başın için ağlatma beni
Bugün sevda candan aralandı gel
Gamdan hisar oldum mekanım yurdum
İlke edindiğim bir sözüm.
Hiç kimse, hiç kimseye değer vermez. Herkes kendi değerini kendisi kazanır, diye.
Mecit bey kardeşimiz, kedi hayatını disipline etmiş, ilkelerini oluşturmuş; kendisini, hayatın akışına bırakmamış kocaman bir yürek.
Yazarken, bin düşünüp bir yazan devasa bir kalem.
Hiç kimseyi incitmeyen, ama incinmesine de müsaade etmeyen mükemmel bir karekter.
Kendisini yermeye çalışanları bile kırmadan ikaz eden sevgi dolu bir insan.
Şiirinizden mülhem, gördüğüm Mecit bey i anlatmak istedim.
Elbette ki Mecit bey eşsiz ve yekta değildir. Ama öyle insanlaın sayısı malesef çok azdır.
Bu yorumu okuyan diğer arkadaşlarımız gücenmesin. Burada söz konusu olan Mecit bey dir.
Diye düşüncemi yazdım ben de.
Hürmetlerimle efendim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta