Bir uzak dostu zaman.
Seyyah olup yollara düştü can.
Ayakları parçalandı taşlardan.
Yürüdü tövbesiz yollardan...
Ömründen biraz çalmıştı zaman.
Ey deyip eyledi kervan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
