Çamur Şevket Şiiri - Sinan Gündoğ

Papaz gibi olur bazen, uzatır saçı sakalı,
Şevket'in modasıdır, gömleği uzun yakalı,
Ferdiye özenir hep, pantolonu bol paçalı,
Yakışırda yiğidime, çamur Şevket fiyakalı.

Bizim çamur şevket, köyümüzün gülüdür,
Anasıyla yaşayan, garibanın biridir,
Seside güzeldir, sanki şark bülbülüdür,
Doyum olmaz muhabbetine, ama biraz asabidir.

Her işi yapar çamur, kazanır parasını,
Bazen kendince borçlandırır, köylünün yarısını,
Kimseler anlamaz, Çamurun çömlek hesabını,
Çamurluğuna verirler, severlerde keratayı.

Kim ne derse desin, hemen inanır,
Şaka yapma Çamura, o bunu gerçek sanır,
Kimseye kin beslemez, çamuru herkes tanır,
Çünkü çamur şevket, alemin kralıdır.

Kahvede oyunda, Nihat'ı yener,
Kızarsa kafası arada kalkıp söver,
Bizim köyde herkes, çamuru sever,
Çamur Şevket oynar, millet seyreder.

Taşımaz kalbinde, ufacık bir kötülük,
Saftır bizim çamur, bilmez adilik,
Anasıyla kavga eder, bazen yapar delilik,
Çamur Şevketin tek kusuru, garibanlık, fakirlik.