Çamur İzleri Şiiri - Enes Rıdvan Ayhan

Öfke sarıyor her yanımı
Dalıp gidiyorum uzaklara her seferinde
Dışarıda ayak izlerini seyrediyorum
Fazla derin ve sinirli.

Bunu yaptıran neydi
Güç mü yoksa sinir mi?
Öfke mi yoksa sevinç mi?
İnsan bilemiyor adımlarının anlamını.

Bir başkası düşlüyor
Acınacak haline gülüp geçmek istiyorum
Kırılmasından korkuyor yapamıyorum
Ve elimden kayıp gideceğini biliyorum.

Fazla seviyor fazla hissettiriyorum
Düşlerinden yavaş yavaş çıkıyorum
Yüzüne bakmazsam!
Kırmaktan korkuyorum.

Sevginin gelip geçerliğini görüyorsun
Her şeyden nefret etmek istiyorsun
Yapamayıp seviyorsun
Seni kıracağını bile bile.

Tekrar dönse kabul ederim diyorsun
Dönüyor tereddüt etmeden kabul ediyorsun
Yine korkuyorsun kırmaktan yine
Seni kırıyor yetmezmiş gibi üzerine basıp geçiyor.