Çamur Şiiri - Vus Lat

Bu yol çıkmıyor bir yere;
yolunmuş saçlara tutunup geldiğim.
Çakıl taşlarının yüz yermediği
çamurlu yol ortasında,
Cemrenin utanarak değdiği.
Anaların görkemli örgülerinin
Lanetlediği,
Siyah, körelmiş makasın
Geri geri giden ayaklarıyla
kestim.
Saçlarımı, kaderimi ve zamanı...
Bekleyişlerin
dağlar ardına çömelen,
son ışıkları altında.
Tepelerden süzülüp gelen kar,
Günlerce yıkanmamış yüzüm,
Soğuk yanığı yüzüm,
Ve içimi ısıtan hastalık...
Hak, haksızlık, sesler...
Dallarında ıslanıp
canlanan kuşburunları...
Parmakların toplamayı unuttuğu.
Gözlerimde arkasını dönmüş ıstırap;
Zihnimin bozkırlarında
giyindiğim yıllar.