Çamur Şiiri - Selim Akgün

Bu şiirin her harfinde kendi ismini bulacaksın
Sessizliğimin derinliğinden serinliğini yakacaksın
Yüksekliğinden düşüp,yükseğe alçaktan bakacaksın
Okurken bu dizeleri,pişmanlığın urganıyla keşkelerini asacaksın...
Sen biledikçe körelen yüzsüz bir bıçaksın
Kestiğin her umut fidanından zift olup akacaksın
İleri atarken adımlarını aslında hep geriye basacaksın
Gün doğumu diye kalkıp, her gün geceye uyanacaksın
Nadasım sanaydı,söylesene yüzeyimdeki kumları alıp ne yapacaksın?
Su gibi aziz bilmiştim seni lakin; kumlarmla birlikte çamur olup akacaksın!