Çamur Şiiri - Mustafa Turhan

Çamuru pişirmiş yitikken o dem
Aşkın doruğunda halk oldu Adem

Yokluğa dalarken benliği yoktur
Atılan gül bile aşka bir oktur

İnsan aşkı buldu islam varoldu
Hoşgörü barışı soldu aroldu

Kelimei tevhit ilahlar satar
İnsanı öldürür Allaha atar

Âlemlerin hamdi varın onuru
Muhabbetten doğru Muhammed nuru

Kemalatın seyri sırrı Kuran dır
Akıyor olsada devran bu andır

Aczini pazarlar nefsine karşı
Tevhidi Melamet dinlerin arşı

İnsanın gönlüdür Hakkın limanı
İlmü Ledün neyler dinle imanı

Yer bitirir onu eğri bir kaşık
Dünya bir tarladır kainat âşık

Ölüm gayrı değil Allaha yaslı
Zevki zulüm yapma vuslattır aslı

Şekilden şekile hallere akar
Bilemezsen Nefs i od olur yakar

Secde sade gözle bedenle değil
Nefsindeki Hakka gönülden eğil

Gönüllü gönlünde âlemler yatar
Ladanda kendini seyrine atar.

26 Haziran 2007