Hep kalın camlı gözlüğünün ardından baktın bana
Bense hep çıplak kaldım sana
Ben utanmadım doğallığımdan sevgimden
Sense içini göstermedin hiç
Yaşadıkça camlar kırıldı,çerçeveler yere indi
İşte artık görebiliyorum organlarını
Çürümüşler! Nasıl yaşayabildin bunca zaman?
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta