Camide Şiiri - Yüksel Güney

Camide
Vakit gelir kalkar tüm işler rafa,
Mümin abdest alıp, benzer sarrafa,
Müezzin ezanla dört bir tarafa,
İlâhi daveti saçar camide...

İmamın ardında kıraatlarda,
Teşhedü miktarı salâvatlarda,
Selâm verilince tespihatlarda,
Konuşan tüm diller susar camide...

Kullar her Cuma’da dolup taşarlar,
Nefsanî setleri yıkıp aşarlar,
Hutbe verilirken manen coşarlar,
Herkes kardeşliği yaşar camide...

Hikmet var namazda kol temasında,
Şefkat var Resul’ün her mirasında,
Her vakit namazı saf arasında,
Çocuklar pür neşe koşar camide...

Secde mahalidir Cennet bahçesi,
Orda tek dil olur gönül lehçesi,
Sadakalar sanki kazan kepçesi,
Olup cüzdanlardan taşar camide...

Birisinin ölse ana babası,
Namazı kılınıp tutulur yası,
Cenaze giderken ruhun mayası,
Tekbir sesleriyle coşar camide...

Şadırvanda abdest kirleri yıkar,
Nefsin boğazını sıktıkça sıkar,
Eller dualarda semâya kalkar,
Herkes sorunları aşar camide...