* Camdan Saray Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
CAMDAN SARAY
Ey Nazenin Yar!
Yaralıyım ama,
Sorma bana ne olur, neyin var diye?
Gönlüm; yalın ayazın sillesinden, ürkmüş,
kanadı kırık, sarı benizli bir yaprağa döndü,
dört yanı soğuğa ve sonsuzluğa bakan, camdan sarayların kapısında beklemekten.
ellerini arar dururum, parmaklarına tutunup savrulmamak için, gezindiğin ıssız düşlerde ve bana yazdığın ,kokunun sindiği, şiirlerde.
Gözlerime sığınmış bir yığın puslu bakan firari bulutla ,bekleşmekteyiz başucunda, kimseye görünmeden kirpiklerimin dibinde.
Bilmiyorum hangi iklimde dökeceğiz içimizi bakalım sana, şimdi ruhun bile benden habersiz, depderin uykularda.
Sen, öyle zarif ve naifsin ki, düşler denizimin hilal kaşlı sahili!
Nasıl okurum kulağına sana kıyamadan ,nasıl duyururum feryat figan ağlayan şiirlerimi,
Hayır kıyamam sana, nazenin gülüşlü yar!
Hoyrat denizlerim dahi durulur benim,senin hoş bir sedanla, gök çatsa dahi kara kaşlarıyla ,alnının çatını,
Masmavi bulutları çıkartırdı, sisleri aralayarak yine de, sıcacık altın varaklı narin parmakların.
Ben hep ellerini arıyorum,ne zaman kaybolsam, sisli ve ayaz bakışlı şiirleri sevmeyen ,o sıcacık ellerini.
Ey Nazenin Yar!
Sen böyle deliksiz uykulara dalmadan önce,
hep güleç yüzlü şiirler yazardın bana, buğulansa da camdan sarayların duvarları
billur bakışlarında, Bir batıp bir çıkardım, yosun bağlamış gözlerine, gümişi balıklar gibi.
Dalgalı denizlerime dolanırdı, zülüflerinin bukleleri hiç üşümezdi yüreğim, yüreğinin güvertesinde.
Ve balıkçıların ağına takıldı kapkara bir günde düşlerimiz ve ak gerdanlı gamzeli gülüşlerimiz.
Bir hırpalandım ki kapkaranlık sularda ,soğuk ve yalnızlığın yalın elleri tokatlıyordu ha bire, sana dönen yüzümü.
Ne bilirdim ellerin ellerimdeyken bile, sensizlik bu kadar yakacak canımı,
Ne bilirdim camdan sarayları bile tuzla buz edecek sessizliğinin acı çığlığı.
Ey nazenin yar, yetmedi mi bu kadar derin uyuduğun ,tek kişilik yataklarda bunca zaman.
Ne zaman açacak gözlerinde, yemyeşil cıvıl cıvıl güldüğün, baharlar .
Düşman oldum karanlığa dair ne varsa , yıldızlara, doğup battığında aya.
Her gece yıldız ayıklıyorum saçlarından ,
Yakamoz balıklarını kovalıyorum karanlık sulardan.
hapsettim ayı ,zindanlara, Ve gümüşi balıkları tembihledim sadece güneşe dönün yüzünüzü diye
Çünkü; geceler ayaz ve karanlık üflüyor nefesini, sen nefes alamadıkça
Sensizlik beni de kopkoyu bir komaya sokacak, sen böyle uyuyup durdukça.
her gün Saçlarını tarıyorum ,balıkçının ağlarına takılan düşlerimizi kurtarmak için
Şiirlerden kaçmış Minik minik esrarengiz, büyülü kelimeler topluyorum dudaklarından, her seğirmesinde.
Her gün yepyeni şiirler yazdırıyor bana,avucumdayken ,narin parmakların, sana dair, bize dair
Ey nazenin yar! Hiç biri seninkiler gibi güleç yüzlü değil.
Ama ben yine de her gün bıkmadan usanmadan sessizliğine inat,
Camdan sarayların içinde, konuşup duruyorum ellerinle.
(FATMA DOĞAN 13 ARALIK 2024/TURHAL)